In de beginjaren 60 heb ik op het Bisschoppelijk College gezeten, en de verhuizing meegemaakt van de oudbouw in het centrum naar de nieuwe school aan de Kazernelaan en de voorzieningen op de Lichtenberg. Mijn leventje schoof vanuit de omkaderde en bedompte traditie naar een modern, dynamisch en zonnig perspectief. Daar besloot ik architect te worden.

Vier decennia later woonde ik op nauwelijks een steenworp afstand van de Lichtenberg en zag hoe slecht het openluchttheater erbij lag. Ik was intussen al jaren architect. Ik schreef in de streekkrant het verdriet van me af en werd zowaar gebeld door lotgenoten, die het ook niet konden aanzien.

We startten een werkgroep Behoud de Lichtenberg die in een stichting is omgezet.